Story

Γεννήθηκα σε ένα εργαστήριο, που διατηρεί η οικογένεια μου απ το 1972 έως και σήμερα.

Μεγάλωσα κάτω από μακριά φτυάρια, μέσα στον πανικό και τις φωνές της πιτσαρίας. Συχνά κρυβόμουν στα σακιά με το αλεύρι. 

Με το πέρας της δουλειάς, καθώς η νυχτα προχωρούσε, άρχιζε να ηχεί ο θόρυβος από τον ιμάντα του ζυμωτηρίου. Αυτό ήταν το κάλεσμά μου για να τρέξω στην κουζίνα. Ρυθμικό και αδιάκοπο καθώς η διχάλα έμπλεκε το αλεύρι με το νερό. 

Θυμάμαι τον παππού μου να μπαινοβγαίνει νευρικός, ρίχνοντας κλεφτές ματιές. Εγώ εκει, παγωμένος, να παρακολουθώ με κάθε γύρισμα το νερό να ενσωματώνεται και να δίνει ζωή στο αλεύρι, η μυρωδιά του ζυμαριού να πλημμυρίζει το δωμάτιο. Εκεί, κάθε νύχτα, ένιωθα γεμάτος.  

Ξεκίνησα να δουλεύω το 2002, λίγο πριν τελειώσω το σχολείο. Η γοητεία που μου προκαλούσε το ζυμαρι μόνο αυξανόταν με τα χρόνια και ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτο μου έξω από μία κουζίνα. 

Με τα χρόνια οι σχέσεις με τους παραγωγούς άλλαξαν. Οι αλλαντοποιοί είτε έκλεισαν, είτε αγοράστηκαν απ' τους "μεγάλους". Το τυρί που έφερνε ο Αργύρης σταμάτησε να το παράγει, ενώ τα λαχανικά έγιναν καλογυαλισμένα κουφάρια. Ο χρόνος, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζύμωσης, γινόταν όλο και λιγότερος. 

Έτσι, αποφάσισα να φύγω, να ξεκινήσω πάλι από την αρχή και να ξαναβρώ όσα είχαν χαθεί, ώστε να κρατήσω ζωντανό το μαγαζι της Αθήνας και παράλληλα να δημιουργήσω ενα νέο. 

Βρήκα καταφύγιο σε ένα χωριό της Τήνου, μακριά από τις πόλεις και την τρέλα που τις συνοδεύει. Εκεί, γνώρισα πάλι τους ανθρώπους, τα υλικά την αγάπη, σε ένα χειροποίητο χωριό, σε ένα χειροποίητο νησί. Εκεί, βρήκα τους χαμένους παραγωγούς και το χαμένο χρόνο. 

Το 2016, άνοιξα με τη Φραντζέσκα, την σύντροφό μου, το μαγαζί, όπου καταφέραμε να τιθασεύσουμε τις πιο άγριες ζυμώσεις. Αυτές που αφορούν τους ανθρώπους που μας επισκέπτονται. 

Με τις καλύτερες πρώτες ύλες και όλη την έμπνευση που προσφέρει απλόχερα το νησί, ορκίστηκα πως θα κάνω ότι περνάει από τα αλευρωμένα χέρια μου για να δημιουργώ πιάτα που θα μπλέκονται και θα αναδεικνύουν τα χειροποίητα ζυμάρια μου. Αυτό με μάγευε πάντα. Οι ζυμώσεις. Και αυτή την μαγεία προσπαθώ να περάσω και σε εσάς. Καλώς ήρθατε.